Dag 13 Page

Ik was al wakker voor de wekker en kon ik dus langzaam alles in orde maken.
Rond 6 uur ben ik weggereden richting Kanab in Utah.
Er was haast nog niemand op de weg dus de rit ging voorspoedig.
Mijn gids was er nog niet maar er stond wel een collega alvast de auto te bevoorraden.
Hij zei dat we niet naar de Wave gingen maar we zouden de combo tour  Coyote Buttes en White Pocket doen.
Later zou onze gids Bailey vertellen dat dit eigenlijk beter is want je ziet meer dan bij de Wave.
Rond 9 uur vertrokken we in een grote Suburban naar Kanab want daar moesten we nog 2 mensen ophalen.
Totaal zouden we met 5 man zijn , een Frans stel en een Amerikaans stel uit Florida.
Het eerste stuk was nog gewoon over asfalt maar dat zou snel veranderen.
De dirt road begon eerst nog beschaafd maar dat ging snel over in flinke hobbels en los zand.
Uiteindelijk na een hele lange rit stopten we bij ons eerste uitstapje, de  Coyote Buttes South.
In de verte zag je ze al de mooi gevormde rots formaties.
De wandeling was makkelijk , of over steen of over een zandpad.
Op een gegeven moment zagen we een man op ons afkomen.
Deze Chinese meneer sprak ons aan en vroeg ons dat als we een telefoon zouden vinden hem zouden waarschuwen via een email.
Je telefoon verliezen tijdens een hike, verschrikkelijk lijkt me dat!
Wat was dit een mooi park , pffff geweldig.
Na anderhalf uur keerden we terug bij de auto en kregen we een lunch voorgeschoteld uit de achterbak.
Het was allemaal goed uitgestald en smaakte lekker , maar dat hadden we ook verdiend.
Alles opgeruimd en weer op pad naar het volgende mooie park.
Terwijl we weer terugreden zagen we in de verte die telefoonloze man weer lopen.
Even stoppen en raam open ,  en ja hoor hij moest lachen en liet heel trots zijn telefoon zien.
Echt knap dat hij hem terug gevonden had, hij vertelde dat hij met een ander apparaat contact zocht via bluetooth en opeens kreeg hij ergens een seintje en zag na wat gezoek zijn telefoon liggen.
Na een zware rit over de dirtroad kwamen we bij de White Pocket aan.
Die konden we pas zien na een klim door een soort duinlandschap.
Wauw ook al weer zo mooi, vooral witte rotsformaties met af en toe rood er doorheen.
Het weer zat ook mee, lekker zonnetje en mooie wolkenpartijen.
Hier ook zeker anderhalf uur rond gelopen en toen moesten we alweer terug want de terugreis zou 2 uur duren waarvan anderhalf uur over die inmiddels minder leuke weg.
Op een gegeven moment gaat dat door elkaar schudden je tegen staan maar het was het Waard!
Uiteindelijk was ik pas om 8 uur terug vanavond en moest toen nog gaan eten en daarna douchen.

Morgen staat er een ontmoeting met een native guide op het programma om de Blue Canyon te bezoeken en een oud indiaans dorp.
Dus weer vroeg op !