Dag 13 It Was A Miracle
29 juni 2022 - Rexburg, Idaho, Verenigde Staten
Yes, it was A Miracle that I made it to the Top
And it was A Miracle when I saw The Delta Lake.
Deze trail was ik op het spoor gekomen dankzij een internetsite van een jong Amerikaans stel.
Er werd ook verteld dat de Parkeerplaats snel vol kon zijn.
Dus vanochtend vroeg uit de veren en om 6 uur al weggereden.
Via een geweldig mooie weg richting de Grand Tetons N.P.
Onderweg zag ik vele herten langs de weg ,sommige van hen zijn een soort kamikaze herten die ineens over steken.
Toen ik wegreed was het nog maar 5 graden !
Rond half acht kwam ik bij de Parking aan ,na eerst nog een paar Pronghorns te hebben gespot.
Ok , het dilemma van vandaag was toch weer de waarschuwing voor beren.
Gelukkig waren er al wat meer mensen voor mij het pad opgegaan dus dat gaf wel wat moed.
Eenmaal begonnen aan de trail merkte ik dat er 2 dames achter mij aan liepen , dus op een gegeven moment maakte ik even strategisch kennis met de dames ( in het bezit van Bearspray).
Vanaf dat moment zijn we met z’n drieën naar boven gewandeld en toen dat niet meer kon , geklauterd.
Leuke gesprekken met hun gehad , het was moeder en dochter en ze kwamen uit Wisconsin.
Gelukkig zeiden ze ook wel zinnige dingen.
Door al dat praten kreeg ik mijn ademhaling niet op orde dus flink hijgen en andere geluiden.
Onderweg spotten we nog een marmottensoort en opeens zag ik een toch wat groter beest.
Ik had al een klein beetje een vermoeden wat het kon zijn maar ik kon niet op de naam komen.
Zojuist even onderzoek gepleegd op internet en het was volgens mij een veelvraat ( jaja een soortgenoot dus van mij) , hier noemen ze hem ook Wolverine.
De Delta Lake trail (12,8 km v.v ) wordt niet op de bordjes aangegeven , gelukkig had ik wel op mijn gps de trail staan en konden we dus op een gegeven moment rechtsaf richting Delta Lake.
Tot dat punt viel de trail nog mee. Je moest wel omhoog maar dat ging gestaag via switchbacks.
Nou , langzaam werd het steeds steiler en steiler en op de laatste 500 meter moest ik toch echt om de paar meter even stoppen om bij te komen.
Maar eenmaal boven , wat een uitzicht . Helaas in het begin heel erg bewolkt maar we werden net voordat we wilden vertrekken getrakteerd op zonnestralen en een blauwe lucht.
Ja en toen weer naar beneden . Je zou zeggen dat is gemakkelijker , dat klopt voor de ademhaling maar op den duur ging mijn knie door het vele afremmen pijn doen.
Ok , op de weg naar beneden komen we opeens een stel tegen en die man daarvan hield zijn pet voor zijn kruis.
Ik vond dat raar en toen ik goed keek , bleek het een Naked Hiker te zijn .
Je moet er maar zin in hebben.
Daarom was ik zo blij om eindelijk de finish te halen.
Jullie volgen mij al een tijdje en tot nu toe had ik 2 hele zware trails gehad , de Squirrel Canyon Trail en de Druid Arch trail .
Nou deze was toch echt wel zwaarder , niet qua de warmte maar vooral door het steile klimmen.
Nadat ik afscheid van de dames had genomen ben ik gelijk naar mijn Motel gereden.
Daar was ik toch nog even 1 ½ uur mee zoet.
Na zo’n zware dag vind ik het ook niet erg om lekker vroeg aan te komen bij mijn Motel.
It Was A Beautiful Day!
Cu tomorrow
Weer prachtige foto's hoor wat een natuur.
You running out of trails.
Prachtige uitzichten ook!
Vanwege AVG technische zaken heb je de naked hiker maar niet op het gevoelige plaatje gezet, lijkt me....
Nu lekker uitrusten en even bijkomen van al de inspanningen en morgen gezind weer op!! XXX
Op de video kon je goed zien hoe oneven het ‘pad’ was, gebruik je hiking poles of is dat lastig op stukken waar je ze niet nodig hebt (met klauter partijen op rotsen) en er dan mee moet zeulen? Het is uiteraard een hoop klimmen, maar de grote kunst lijkt me om je evenwicht goed te kunnen bewaren.
Knap dat je het weer hebt volbracht, een derde diepe buiging voor je na de Druid Arch en Squirrel Canyon!
Ook weer prachtige dieren en vrolijke bloemen op je pad vandaag, wat zal het veel indruk op je gemaakt hebben. Hopelijk trekt je knie een beetje bij, dat afremmen is inderdaad pijnlijk, alsof je tenen door de neuzen van je schoenen komen.
Wat grappig, een naked hiker. Ben benieuwd of hij al gelijk zo gestart is toen het nog 5 graden was om 6 uur ‘s-ochtends.
Lekker vroeg op je motel kamer, wat extra tijd om weer een beetje op adem te komen en je te realiseren wat een mooie dag je achter de rug hebt. Welterusten en voor morgen weer een fijne tijd!
Tot nu toe is je rugzak weer met mooie nieuwe herinneringen gevuld...
Hopelijk herstelt je knie en haal je zonder teveel blessures de eindstreep.